Net als vorig jaar is er rumoer ontstaan rondom het Rotterdamse Stadsinitiatief. Naast het winnende plan voor een schaatsbaan bleek er ook vier ton te gaan naar het project Rotterdam World Wide. Voor dit bedrag zou een communicatiebureau een dag lang via sociale media Rotterdam onder de aandacht van de wereld brengen. Dat maar 680 Rotterdammers hier brood in zagen, stond meedelen in de winst niet in de weg. Als gevolg van de storm van kritiek hierop, hebben de initiatiefnemers inmiddels besloten zich terug te trekken. Er zal dus geen 400.000 euro verspild worden aan een dagje internetten op kosten van de gemeenschap. Dit betekent echter niet dat er geen probleem meer is. Het probleem van het Stadsinitiatief is namelijk fundamenteler van aard.
Het Stadsinitiatief is bedoeld om Rotterdammers mee te laten bouwen aan een mooie stad door iets te bedenken “waar alle Rotterdammers enthousiast van worden” (zoals de organisatie zelf op haar website zegt). Dit laatste is nog niet gelukt. Dat weinig Rotterdammers enthousiast werden van de plannen, bleek wel uit de zeer lage opkomst bij de twee gehouden verkiezingen. Ik stemde vooral om te voorkomen dat er subsidie naar het slechtste plan zou gaan.
Zelf heb ik bij de eerste editie meegedaan. Net als dit jaar hadden veel plannen in die ronde een nogal hobbymatig karakter en ging het in weinig gevallen om echte investeringen in de stad. Enkele voorbeelden: een hondenspeeltuin, zoeken naar een stiltepunt in jezelf en een lichtkrant op de Hef waarop als eerbetoon de namen van alle Rotterdammers zouden verschijnen (de laatste twee waren finalist!). Ook de winnaar van vorig jaar, de Luchtsingel, voegt mijns inziens niets toe aan de stad. Door een houten brug langs en over het spoor willen de initiatiefnemers Noord en Centrum met elkaar verbinden; dit terwijl op hetzelfde stuk al decennia twee tunnels onder het spoor die verbinding vormen.
Mijn eigen idee was om het marktplein op de Binnenrotte na de oplevering van de Martkthal grotendeels om te vormen in een stadspark. Naar mijn mening een structurele investering in het leefklimaat en de aantrekkelijkheid van het centrum die ook nog eens uitstekend past in het gemeentelijke beleid van vergroening van de stad en het aantrekken van meer centrumbewoners. Helaas kwam mijn plan niet verder dan de eerste ronde. Kan gebeuren natuurlijk; dit is dus niet het verhaal van een verbitterde verliezer. Alleen verbaasde de motivering mij wel. Een belangrijke reden was namelijk dat ik geen bodemonderzoek had laten uitvoeren om na te gaan of er wel een park boven de dieper gelegen spoortunnel aangelegd kon worden. Kennelijk wordt van meedenkende burgers verwacht dat zij ook even een bureau inhuren om een dergelijk onderzoek te laten doen. Op die manier wordt het enthousiasme tot burgerparticipatie natuurlijk wel enigszins getemperd.
Wat mij echter nog meer verbaasde was dat er allerlei plannen naar de volgende ronde gingen waarvan de bedenkers financieel belang hadden bij het winnen, doordat zij vanuit de te winnen subsidie een inkomen zouden ontvangen. Bij de Luchtsingel is dat ook het geval. Deze is bedacht door een architectenbureau dat het plan al op de plank had liggen en nu ook zelf de realisatie verzorgt. Ook dit jaar hebben plannen de finale gehaald waarvan de bedenkers zelf aan de subsidie zouden verdienen. Ik vind dat de subsidie niet als salaris bij deelnemers terecht mag komen, maar geheel geïnvesteerd moet worden in de stad.
Verantwoordelijk wethouder Korrie Louwes (D66) heeft gezegd uit deze tweede ronde lessen te trekken voor volgend jaar. In de huidige economisch krappe tijd zou de gemeente echter alleen geld moeten uitgeven aan zaken die structurele investeringen in de stad zijn. De afgelopen edities van het Stadsinitiatief laten zien dat, hoe goedbedoeld veel plannen ook zijn, dit weinig ideeën voor echte investeringen oplevert. De schaatsbaan die dit jaar heeft gewonnen, is op zich een sympathiek idee waar inderdaad veel Rotterdammers plezier van kunnen hebben. Maar zelfs daarvan is het de vraag of daaraan in deze crisis twee miljoen euro uitgegeven moet worden. In de afgelopen jaren heeft de gemeente fors op maatschappelijke voorzieningen en culturele instellingen bezuinigd. Dat is gezien de huidige krapte ook terecht. Dan is het echter wrang dat de gemeente in de periode 2012-2015 tien miljoen euro aan zaken zou uitgeven waarop nagenoeg geen enkele Rotterdammer zit te wachten. Ik roep de gemeenteraad daarom op een einde te maken aan het Stadsinitiatief. Ga nu eens na welke bezuinigingen op essentiële voorzieningen in de afgelopen jaren de meeste pijn hebben gedaan en zet het nog resterende budget voor het Stadsinitiatief in om enkele van deze bezuinigingen te verzachten. Op die manier hebben de Rotterdammers er echt wat aan. Het budget inzetten voor een stadspark op de Binnenrotte is natuurlijk ook nog steeds een goed idee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten